Helaas heeft de grote groei van het MTB gebeuren ook een nadeel (net als indertijd bij de outdoor klimsport) en dat betreft het feit dat er ook een categorie deelnemers is, die het allemaal zo nauw niet neemt met de natuur en de vele inspanningen van menige vrijwilliger en/of bestuurder.

Deze ‘selectie’ gaat er vanuit dat ‘men’ kan doen en laten naar eigen goedkeuren en dat als je ergens voor betaald hebt als deelnemer, je verder ook nergens omkijken naar hebt en afval, lekke banden, etensresten of wikkels daarvan na een proviandpost, gewoon kunt laten vallen c.q. weggooien want dat ruimen anderen wel op.

Helaas worden sommige beheerders en/of organisaties daardoor gedwongen terreinen te sluiten of tochten niet meer te organiseren omdat ‘men’ zich niet wenst of kan gedragen zoals dat behoort. Dat deze groter wordende groep het verpest voor alle andere sportieve recreanten mag duidelijk zijn.

Een ander hardnekkig verschijnsel is de ‘quasie’ wedstrijdrijder die iedere georganiseerde MTB tocht benut om ten kosten van anderen op het parcours te demonstreren hoe hard hij/zij van A naar B kan rijden. Ze zien de gehele koers niets anders dan het spatbord van hun wat betere voorganger en jagen iedereen van ‘hun’ single track. Ga dan gewoon lekker bij de wedstrijd categorie rijden en laat de recreant op zijn eigen tempo genieten van de natuur.

Gedragscode mountainbike en racefiets.

Met het naleven van deze simpele gedragscode blijft het leuk… voor iedereen.